Dag twee (7 december)bij Cradle Mountain, helaas was het weer niets beter dan gisteren. Vandaag was zelfs wat kouder dan gisteren en had 's nachts zelfs gesneeuwd in de hoger gelegen delen. Voor vandaag had ik bedacht om Crater Lake heen te gaan lopen, helaas liep het wat anders.
Nadat de shuttlebus me had afgezet en ik me had ingeschreven voor de wandeling was ik fanatiek in de regen begonnen. Best raar eigenlijk, de regen kan me eigenlijk niet zo heel veel schelen. De wandeling begon met een steile klim naar Crater Peak op 1270 meter hoogte. Al een heel stuk voor de top lag er her en der sneeuw, des te hoger ik kwam des te meer sneeuw er lag. Vlak bij de top had ik pech met het weer, de regen veranderde in ijsregen en de wind nam sterk in kracht toe. IJskoud en nat kwam ik op Crater Peak aan waar ik even in de beschutting van een rotsblok heb kunnen denken over wat te doen. Volledig tegen mijn normale voorkeur in heb ik besloten om te draaien en terug te lopen. Helaas heb ik de wandeling die ik gepland had niet afkunnen maken maar het leek me heel onverstandig om over de toppen door te gaan.
Eenmaal terug bij het informatiecentrum was ik nog altijd verkleumd en heb ik besloten om weer terug naar de camping te gaan voor een warme douche. Helaas bleek de douche niet erg warm maar ik was tenminste wel weer schoon voor mijn trip down south. Na anderhalf uur kwam ik aan op de plaats waar ik de nacht wou doorbrengen zodat ik morgenvroeg weer een wandeling zou kunnen maken. Na een halfuurtje had ik echter besloten dat ik morgen helemaal niet wil wandelen en dus ging de reis weer verder. De volgende plek waar ik de nacht dacht door te brengen was Queenstown. Queenstown is een mijnstadje met bijbehorende bewoners, ik voelde me er niet prettig dus ging de reis weer verder. Uiteindelijk heb ik een camperplekje gevonden aan Lake Burbury.

Hoewel het eindelijk een dag (8 december) droog was heb ik maar een korte wandeling gemaakt naar Nelson Falls. Vervolgens heb ik een stop gemaakt bij het bezoekers centrum van Lake St Clair ten zuiden van Cradle Mountain. Omdat mijn schoenen nog niet helemaal droog waren van de voorgaande dagen heb ik hier geen lange wandeling gemaakt. Wel heb ik mezelf getrakteerd op een aantal cappuccino's bij de houtkachel en een babbeltje met de serveerster.
Een klein stukje verdrop is een project van een kunstenaar te zien, hij is bezig om een gigantisch groot houtwerk te maken. Uit dikke platen hout maakt hij een voorstelling van Tasmanië in de vroege jaren.
Een stukje verderop zag ik een Echidna langs de kans van de weg zitten. Dit is een soort van egeltje. Ik ben gestopt om een foto te maken en daarbij ontdekte ik nog een tweede verstopt in de bosjes.
Eenmaal weer op weg heb ik me niet helemaal aan mijn huurcontract gehouden, ik heb veel gravel wegen gereden om bij een museum te komen. Het museum was een oude hydro-elektrische energiecentrale uit 1922. Sinds 1964 is de centrale uit bedrijf en in 1984 is de centrale als museum opengesteld. De centrale is voor het grootste gedeelte nog in de zelfde staat als toen hij in bedrijf was. Twee van de negen turbines zijn opengewerkt zodat je kunt zien hoe ze er van binnen uitzien en hoe het werkt. Tot slot ben ik naar Mount Field National Park gereden waar ik in gezelschap van een Walibi heb gegeten en waar ik de nacht heb doorgebracht.

Dinsdag (9 december) ben ik de dag begonnen met een wandeling naar de Russel Falls vanwaar ik via de Horseshoe Falls tussen hele hoge oude bomen naar de Lady Barron Falls ben gewandeld.
Nadat ik mijn beweging voor de dag weer had gehad ben ik naar Hobart gereden, waar ik voor het eerst deze week weer mijn telefoon kan gebruiken. De nacht breng ik in Cambridge door.

Hoi Bas,
Ja, die regen....dan kan je alvast een beetje aan Nederland wennen en is de shock niet zo groot na al dat natuurschoon!
Goed dat je niet doorgewandeld bent in de ijsregen, want dat is bets gevaarlijk in je eentje! Pas goed op jezelf en ga niet slapen op te stille plekken enz Tot over een paar weken!
Marlene en Joost